باسمه تعالی: سلام علیکم: همهی مطالبی که میفرمایید درست است. جریان آقا ماشااللّه را نیز میدانم. در مسجدی که بنده نیز مسئولیتی دارم، هم صبحها به عزاداران صبحانه داده میشود و هم تأکید داریم که ظهر عاشورا برای عزاداران که از دسته و سینهزنی برمیگردند، غذا تهیه شود. ولی بحث بر سر فضایی است که در حال شکلگیری است، به طوری که به جای عزاداری و طرح معارف لازم، محورْ غذادادن شده است تا آنجایی که عدهای آخر مجلس برای غذا میآیند و یا ظرف خود را بیرون مسجد در دست گرفتهاند تا از غذای نذری استفاده کنند. این دیگر روحِ موضوع نهضت حضرت سیدالشهداء«علیهالسلام» را به حاشیه میبرد. این کجا و کار مرحوم شهید صیاد شیرازی کجا؟! عرایضی در جزوهی «فعالیت های فرهنگی بر روی گسل ناپایدار صاحبان ثروت» شده است، جزوه بر روی سایت است. موفق باشید
باسمه تعالی: سلام علیکم: در جواب این که می خواهید بدانید چه کسی هستید، شما همان کسی هستید که علاقه به آیت اللّه جوادی آملی دارید. میماند که میخواهید در خودشناسی به لایههای عمیقتری دست بیابید، هراندازه خود را از تعلقات مادی آزاد کنید و خدا را همهکارهی امور بدانید بیشتر خود را به معنای حقیقی آن مییابید تا إنشاءاللّه به وقتاش «رسالة الولایه» علامه طباطبایی«رحمةاللّهعلیه» را با شرح جناب حجتالاسلام یزدانپناه دنبال کنید. موفق باشید
سؤال مشخصی نفرمودهاید که اگر بتوانم جواب دهم. به تفسیر رجوع فرمایید.
پس از سلام
به عرض جنابعالی می رسانم که عشق مجازی یعنی عشقی که انسان را با واسطه ،به معشوق حقیقی می رساند مثل عشق و محبت به ائمه(ع) که جلوه زیبائی های خداوند هستند و می توانند مجاز یا محل عبور به محبوب حقیقی شوند.
عاشق کسی است که در مقابل معشوق همه وجود خود را نفی می کند ، ولذا وقتی با تمام وجود طالب بندگی خدا شدید به لطف الهی وارد عالم عشق الهی شده اید.
هر عاشقی ، عاشق زیبائی های معشوق خود می باشد ،حال وقتی همه زیبائی ها از خداستُ پس باید دل را متوجه همین امر نمود.که البته مقدماتی دارد وبا رعایت دقیق دستورات حضرت رب العالمین شروع می شود.
آنچه تحت عنوان عشق بین بعضی از افراد مطرح است در اصطلاح عرفانی عشق حیوانی گفته می شود و مبنای آن قوه وهمیه می باشد و نه دل.
